همه میدانیم که سال جاری (سال آبی ۸۷-۱۳۸۶)، یکی از خشکترین سالهای کشور در طول ۵۰ سال اخیر بوده و در بسیاری مناطق – از جمله تهران – میزان بارندگی از میانگین درازمدت ۴۰ ساله به مراتب کمتر بوده است. از همین رو، اغلب طرحهای بذرپاشی و جنگلکاری امسال با مشکلات فراوان روبرو بودند، به ویژه اگر سرمای طاقتفرسای سال گذشته را نیز به یاد آوریم که آن نیز به تشدید خسارت وارد بر عرصههای طبیعی و دستکاشت را افزایش داد.
با این وجود، وقتی چندی پیش با همکارم عزیزم، محمّد سعید توکل – یکی از پیشکسوتان حوزهی طراحی منظر و باغهای اکولوژیک – سخن میگفتم، او به نکتهی ظریف و جالبی اشاره کرد: اینکه در سال جاری میزان زادآوری طبیعی بلوطها در سطح باغ ۱۵۰ هکتاری مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، افزایش یافته و حتا برای نخستینبار نهالهای تازه از خاک درآمدهی بلوط در پارسلهایی مشاهده شده که تاکنون وجود نداشته است.
میدانید دلیل این زادآوری پرشمار چه بوده است؟! جاندار کوچک و بسیار زیبایی به نام سنجاب که کودکان دیروز و امروز! او را سالهاست با نام «پسر شجاع» در پویانماییهای مشهورش دیده و میشناسند.
در حقیقت، این پستانداران کوچجثه و چالاک که شمارشان در باغ گیاهشناسی ملّی ایران قابل توجه است، با جمعآوری و دفن میوههای بلوط در جای جای باغ مؤسسه، کمک فراوانی به زادآوری طبیعی این درخت ارزشمند کشور انجام میدهند. وظیفهای که در عرصههای طبیعی نیز انجام داده و در حقیقت، یکی از دلایل کاهش زادآوری درختان بلوط در رویشگاه جنگلی زاگرس، همین شکار بیرویه و کاهش شمار جمعیت این گونه به دلیل نامطلوب شدن شرایط زیستگاهیاش بوده است.
البته خوشبختانه، اخیراً سازمان حفاظت محیط زیست کشور، طرحهایی برای احیاء زیستگاههای این جاندار زیبا و مفید (البته همه جانداران مفید هستند) تدارک دیده است. از جمله مدیرکل محیط زیست استان ایلام اخیراً خبر از رها سازی سنجاب در تنگ رنو داد.
یادمان باشد: طبیعت، زیباتر و در عین حال حساستر از آن چیزی است که میپنداریم. پس بیاییم در حفظ آن و حرمت محیط و زیستمندانش بیش از پیش کوشا باشیم. حضور سنجابها، یعنی تداوم حیات در رویشگاههای جنگلی زاگرس. و تداوم حیات این رویشگاه کمنظیر کشور و جهان، یعنی: حفظ پایداری بومشناختی سرزمین مقدس مادریمان
منبع:http://darvish100.blogfa.com/post-937.aspx