فرمول شیمیایی :
C
▪ سیستم تبلور :
کوبیک
▪ ضریب انکسار :
۲/۴۲
▪ رنگ :
زردکمرنگ یا بیرنگ دارای تارنگهای سرخ، نارنجی، سبز، آبی و قهوهای
در اصل همان عنصر کربن است و در سیستم مکعبی متبلور میشود. دوقلویی در آن بسیار دیده میشود. انواع جواهری آن روشن بیرنگ و کمی آبی رنگ است و گاهی قهوهای یا زرد تا سیاه رنگ نیز دیده میشود. یکی از انواع الماس که به نام بورت است دارای شکل کروی و سطحی ناهموار میباشد و علت آن آگرگات شعاعی آن و مخفی بلور بودن آن میباشد. و این واژه به الماسهای فاقد ارزش جواهری و بدرنگ یا لکدار (ناقص) به کار برده میشود. مشهورترین خصوصیت الماس سختی آن میباشد که برابر ۱۰ جدول موس است. سختی الماس با جهت بلور آن متفاوت است. اگر چه کانی در مقابل سایش بسیار مقاوم است اما بلورهای آن ترد و شکننده میباشد. این کانی ضریب انکسار بسیار زیادی دارد و این سبب تلالوء زیبای آن در انواع زمینی این کانی میگردد. وزن مخصوص انواع زینتی آن ۳/۵ تا ۳/۵۲ و انواع صنعتی ۲/۹ تا ۳/۳ میباشد. کمی حالت چرب مانند دارد. (در سطح بریده) دارای نقطه ذوب بسیار بالا است. و در اسیدهای غیرقابل حل است. در هوا و در حرارت ۸۷۰ درجه سانتیگراد اکسید میگردد و میسوزد.
از گذشتههای دور تا امروز جزء گرانبهاترین سنگهای تزئینی بوده است و از اهمیت جواهر سازی زیادی برخوردار است و به علت مصارف زیاد امروزه به صورت مصنوعی ساخته میشود.
الماس با شبکه اتمی فشرده و چگالی بالا پلی مورف فشار پائین نسبت به گرافیت ناپایدار است و ممکن است در فشارهای پائین به گرافیت تبدیل شود. و علت اینکه الماس و گرافیت هر دو در دما و فشار محیطی در کنار هم پایدار هستند، به دلیل این است که واکنش تبدیل پلیموف کربن به یکدیگر بسیار کند صورت میگیرد.
الماس را توسط سختی زیاد "جلای الماسی" رخ مشخص و همچنین عدم انحلال در اسید و باز میشناسند. تشخیص الماس مصنوعی از طبیعی آسان نیست.
الماس در نقاط متعددی یافت میشود این کانی به علت سختی زیاد و چگالی نسبتاً بالای آن معمولاً در نهشتههای آواری یافت میشود. در بین سنگهای پریدوتیتی که کیمبرلیت گفته میشود یافت میشود.
در صنعت قطعات الماس برای بریدن شیشه بکار میرود. پودر دانه ریز الماس برای تراش و صیقلی الماسهای بزرگ و جواهرسازی بکار میرود. برای بریدن سنگها و قطعات سخت از تیغههایی که از الماس است استفاده میشود. در روی مته حفاری از آن استفاده میشود.
الماس به صورت جواهرات و سنگهای قیمتی از اهمیت ویژهای برخوردار است. الماس مهمترین سنگ قیمتی است و ارزش آن به سختی و به تراش آن (برلیان) که به ضریب شکست آن وبه انعکاس نور از سطوح آن بستگی دارد. بطور کلی با ارزشترین نمونهها آنهایی است که فاقد ترک یا شکستگی است و بیرنگ و یا سفید متمایل به آبی هستند. رنگ زردی که الماس از خود نشان میدهد از ارزش آن میکاهد. الماسهایی که دارای سایههای پررنگی از سبز و آبی و زرد و قرمز به عنوان الماسهایی زیبا و پرارزش شناخته میشود.