جابه جایی میکروب ها با میدان الکترومغناطیسی
نیوساینتیست نوشت، دانشمندان نخستین بار در دهه نود میلادی سنگ هایی از کره مریخ روی سطح زمین را شناسایی کردند و از همان زمان این ایده که حیات میکروبی ممکن است از یک سیاره به سیاره دیگر راه یابد، مطرح شد. مشکل جابه جا شدن میکروب ها برفراز سنگ های کنده شده از یک سیاره این است که ذرات سنگی تنها در صورت برخورد یک شهاب سنگ بزرگ ممکن است از یک سیاره جدا شده و در فضا پخش شوند. این قبیل برخوردها بسیار نادرند و از زمان پیدایش منظومه شمسی تاکنون تنها چند مورد از این برخوردهای عظیم رخ داده اند.
اما تام دیهل محقق سازمان هوانوردی فدرال آمریکا در تحقیقات جدید خود به این نتیجه رسیده که پخش شدن سنگ های سیارات در فضا تنها روش راه یافتن میکروب ها از یک سیاره به سیاره دیگر نبوده و میدان های الکترومغناطیسی ممکن است میکروب های موجود در یک سیاره را به سیاره و یا حتی منظومه های خورشیدی دیگر بفرستند.
وی در این پژوهش تاثیر میدان های مغناطیسی در باکتری های باردار شده را بررسی کرده و متوجه شد چنین باکتری های باردار شده ای می توانند به راحتی با کمک میدان های الکترومغناطیسی که پدیده هایی نظیر شفق قطبی را ایجاد می کنند، از جاذبه زمین رها شده و با خروج از جو به فضا وارد شوند. برخلاف برخورد شهاب سنگ های بزرگ با سیارات که پدیده ای بسیار نادر است، این قبیل میدان های مغناطیسی هر روز در زمین رخ می دهند و بنابراین احتمال خروج میکروب ها از زمین به شکل متناوب وجود دارد.
میدان های الکترومغناطیسی نیرویی به سمت بالا به باکتری ها وارد می کنند که این نیرو اثر جاذبه را خنثی کرده و در نتیجه باکتری ها ممکن است سال ها به صورت معلق در لایه های بالای جو زمین باقی مانده و در همانجا تولید مثل کنند و به مرور برای تحمل شرایط بالای جو و حتی خارج از آن، نظیر میزان بالای تشعشعات فرابنفش، تکامل یابند. باتوجه به امکان متناوب خروج حیات باکتریایی از زمین با کمک میدان های الکترومغناطیسی، به طور مثال کره زمین می تواند حیات را به دورترین نقاط منظومه شمسی و یا حتی کهکشان راه شیری ارسال کند.
